Bekend deuntje? Het is het deuntje van de reclame van die ene bouwmarktketen....
je weet wel. Je ziet een beeld van een vervallen huis. Daarna zie je een beeld van een vastberaden man met een lange baard, modder op zijn armen en een hamer in zijn hand. kamajajajipiejippiejeee gaat over het nastreven van een droombeeld wat de man heeft. Hij gaat dit bouwval om toveren in zijn droomhuis. De tekening is al gemaakt. Als hij zijn ogen sluit, ziet hij het resultaat al voor zich. Hij kan de contouren van de nog te plaatsen muren al voelen als hij zich inbeeld dat hij er met zijn handen langs gaat.
Hij moet het alleen nog wel even bouwen.
3, 4 maanden, of misschien wel meer dan een jaar klussen is ervoor nodig om te bereiken wat hij voor ogen heeft.
Eerst breekt hij alles af tot aan het fundament. Hij maakt het in het begin zelfs iets lelijker. Er komt meer rotzooi, meer puin. Alles wordt bloot gelegd. Het is nu pas echt een bouwval.
Daarna begint de opbouw fase. Dat is de leukste fase, want hoe meer hij ziet dat hij naar zijn doel aan het toewerken is, hoe meer hij ziet dat het hem ook echt lukt. Dat is hartstikke bevredigend en extra motiverend om door te gaan.
uiteindelijk na een lange tijd van bloed, zweet en tranen, is het hem gelukt. Hij heeft zijn droomhuis gebouwd. Het is gelukt! Hij is supertrots. kamajajajippiejippiejeeeeeee!!
Vandaag gaat over de drijvende kracht van het hebben van een toekomst perspectief. Een toekomstig beeld wat je duidelijk voor je kunt "zien".
Met "zien" bedoel ik "het voor je kunnen zien" met je inbeeldingsvermogen.
Met "zien" bedoel ik iets daadwerkelijk snappen. Haast alsof je hele lichaam het snapt in plaats van alleen je brein. Dat "zien", voelt aan als belichaamde kennis.
Net zoals het voor de klusser logisch is dat de bouwval straks verandert in een droomhuis. Het wordt nu eenmaal een droomhuis, dat kan niet anders. Dat is een voldongen feit. Geen twijfel mogelijk.
Vandaag gaat ook over de destructieve kracht van het ontbreken van een toekomst perspectief. Als de bouwer geen duidelijke stappenplan heeft om zijn bouwval om te zetten naar een droomhuis, zal hij elke keer na de eerste slooppoging zien dat het alleen maar lelijker is geworden. Het zal hem behoorlijk ontmoedigen dat zijn inzet juist tot meer ellende leidt.
Een van de sleutelkenmerken van chronische pijn is het gebrek aan een goed vooruitzicht. Dat is een logisch gevolg van het uitblijven van succesvolle behandelingen.
Als een behandeling keer op keer geen gewenst resultaat oplevert, of zelfs je klacht erger maakt, kun je op een gegeven moment geen gunstige toekomst meer "zien".
Het enige wat je nog ziet is een pijn die blijft, ongeacht de ingreep.
Net als bij het verbouwen van een bouwval, zul je met de revalidatie van chronische pijn meerdere fases doorlopen. In sommige gevallen zul je zelfs meer pijn ervaren in het begin. Dat is vaak ook het moment dat veel mensen afhaken met de revalidatie en dat is jammer! Je was juist zo goed op weg.
Vergelijk het met de klusser: eerst sloopt hij de bouwval. Daarna bouwt hij een nieuw droomhuis op.
Meer pijn is natuurlijk wel even iets anders dan meer puin; het is erg begrijpelijk dat mensen stoppen met revalideren als ze meer pijn voelen.
En toch verteld elk wetenschappelijk onderzoek dat dit een goed moment is om door te gaan met revalideren. Je hebt alleen wel een gunstig perspectief nodig.
Je moet wel weten in welke fase je bezig bent en je moet ook zeker uitzicht hebben op een pijnafname in de toekomst. Om dat perspectief te bereiken , heb je kennis en inzichten over pijn nodig. Dat helpt je er doorheen.
Als je nu zou stoppen en later de draad probeert op te pakken, kun je weer van voor af aan beginnen. Dat is trouwens wat veel gebeurd. Van de een naar de andere therapeut en door naar een volgende. Elke keer begin je bij station 1, zonder vervolg op het afmaken van een revalidatie traject.
Chronische pijn verhelpen, kun je vergelijken met een huis verbouwen. Of met een bedrijf opzetten. Je moet ervan houden om de uitdaging aan te gaan en elk probleem in de ogen aan te kijken en aan te pakken. Er is een doel nodig en er is motivatie voor nodig. Vooruitgang gaat in het begin langzaam. Soms wordt het eerst erger voordat het beter gaat. Het gaat stapje voor stapje en elke stap vooruit is het gevolg van de voorgaande stappen. Elke stap vooruit is de motivatie voor de volgende stap. Hoe dichter je bij het einddoel komt, hoe duidelijker je voor je kunt "zien" dat het je gaat lukken. En ineens .............ben je er. Het is je gelukt!
Kamajajajippiejippiejeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee!